Στο Μονοπάτι E4, από το Καρπενήσι στην Άμπλιανη
Μια ακόμα ανεπανάληπτη εμπειρία στην
πανέμορφη Ευρυτανική φύση
Του Στέφανου Σταμέλλου*
Ένα χρόνο μετά - διαβάστε εδώ - στο Ευρωπαϊκό Μονοπάτι Ε4, στο δρόμο ξανά για
την Πυθία, για τους Δελφούς. Η Ελλάδα ένα χρόνο μετά, οι δρόμοι της και τα «δύσβατα»
μονοπάτια της πολιτικής, σε διαρκή αναδιάταξη. Ένα χρόνο μετά, τίποτα δεν είναι
το ίδιο. Όλα και όλοι με το χρόνο αλλάζουμε και ταυτόχρονα «βράζουμε σαν τον βάτραχο στην κατσαρόλα» και συνηθίζουμε τις
αλλαγές.
Μου αρέσει να συναντώ και να γνωρίζω άγνωστους ανθρώπους, άγνωστα
βουνά, μονοπάτια άγνωστα, την άγνωστη ανεξιχνίαστη φύση. Η φύση, η «Πυθία», στο
ζενίθ του διαλογισμού και της κούρασης του πολύωρου trekking, σου χαρίζει την «ερωτική» της
παρουσία. Η επαφή μαζί της έχει στοιχεία
«ερωτικά»∙ και σε διδάσκει με
τους χρησμούς της. Το πρόβλημα είναι να μπορεί κανείς να τη δεχτεί, να
δεχθούμε τον «χρησμό» της, να την αγαπήσουμε και να εφαρμόσουμε, όσα μας μαθαίνει
στη σχέση μας μαζί της, σε όλες μας τις σχέσεις και σε όλα τα πεδία της ζωής. Αναμφισβήτητα
διανύουμε μια περίοδο παγκόσμιας κρίσης∙ και είναι αυτή, με δυο λόγια, αποτέλεσμα
του λανθασμένου συστήματος αξιών, που επέλεξαν κυρίως οι αναπτυγμένες χώρες με το οικονομικό μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού. Οι
«χρησμοί» και οι αξίες της «Πυθίας», της φύσης, της μάνας γης, ανεξιχνίαστες
και
